2005-2009: het komt ook altijd allemaal toope

Rust roest

Theater VTV had het drukke ‘Ronsisch seizoen’ 2004-2005 afgesloten op een hoogtepunt. Met De Gok en Tavi in ’t Paradijs was aangetoond dat de troepen van nieuwe voorzitter Donaat Deriemaeker op vele fronten thuis waren. Het bestuur, de leden én niet in het minst de kas, waren na een furieus jaar klaar voor een nieuw hoofdstuk en nieuwe uitdagingen (foto 1 en 2).

Seks, Jaloezie, oesters en de Efteling

VTV begon met in augustus 2005 naar de Efteling te gaan waar er voor ieders leeftijd wel wat te beleven viel. De Fiertelbus van Geert Fourneau (wie anders?) zat dan ook vol. Op 10 september startte het seizoen écht met een try-out van de comedyshow WAR van rijzende ster Wouter Deprez voor de enthousiaste sponsors en abonnees. Bij zijn thuiskomst in Gent wachtte Wouter wel een onaangename verrassing: hij vond er zijn flat in lichterlaaie staan.

De eerste eigen productie was een Franse boulevardkomedie van Marc Camoletti in een regie van Luc Provost: Seks en Jaloezie. De gebruikelijke twee heren (Donaat Deriemaeker en Geert Desmytere), de onvermijdelijke meid (Jocelyne Vancoppenolle), de femme fatale (Karen Wilpart) en de bedrogen echtgenotes (Martine Meuris en Greet Backeland) vormden de cast. De voorstellingen op 15, 21, 22, 28 en 29 oktober waren allemaal uitverkocht zodat er een extra vertoning kwam op 27 oktober. Bovendien werd voor de dernière op 29 oktober de tribune ’s ochtends afgebroken om gezien de grote vraag naar tickets over te schakelen op volle zaalcapaciteit.
De productie kreeg een aparte plaats in de annalen van VTV omdat op de voorstelling van 28 oktober midden in het tweede bedrijf de elektriciteit uitviel nadat op de muziekzolder een elektrisch vuurtje was aangestoken om de kou te breken. Er volgde een kortsluiting en een nieuw spurtrecord over de afstand balkon-zekeringenkast, op naam van Kristof Deventer.
Op scène had Geert Desmytere inmiddels de duisternis gevuld met de kreet “Marie-Louise, de plombs!” waarop de meid Marie-Louise Vancoppenolle had gerepliceerd met “Ik moet hier ook echt alles doen! En ik word hier zelfs niet voor betaald!”. Het publiek plooide dubbel! Dat was ook het geval in november toen VTV bij regisseur Luc Provost oesters ging eten en (te veel) whisky ging drinken in de Irish Pipes in Bevere (foto’s 3, 4, 5 en 6).

Daniël stopt ermee

Bij de vzw Kristen Volksbond heerste intussen een crisissfeertje. De harmonie was immers, ondanks een succesvol filmconcert in samenwerking met Videoclub Trefsenter en Theater VTV op 14 mei 2004, gestopt met de werking en weggetrokken uit de Volksbond na een fusie met andere maatschappijen. Op 21 november 2005 beslisten CD&V en VTV om met zijn tweeën toch door te gaan met de vzw en te zoeken naar een derde of vierde partner. Op 13 mei 2006 werd die derde partner officieel bommelsvereniging De Kadeitchiest. Het Davidsfonds sloeg het aanzoek af. Op diezelfde vergadering van de beheerraad kondigde voorzitter Daniël Vandenhoucke aan dat hij er op 1 januari 2007 mee stopte. De vele Palms die hem vervolgens werden getrakteerd, konden hem niet van gedacht doen veranderen. VTV beschikte door het vertrek van de harmonie wel over de muziekzolder die meteen werd ingericht als kleedkamer en vergaderruimte.

Dat is allemaal nog niet zeker!

Intussen had een nieuwe gastregisseur zijn entree gemaakt. Sven Ronsijn, toen een BV vanwege zijn rol als berucht personage in de populaire VTM-reeks Wittekerke, kwam de productie Martino van Arne Sierens in goede banen leiden. Aanvankelijk zou Hugo De Cock dat doen maar die haakte nog voor de start af. Sven introduceerde een aanpak die helemaal verschilde van de gebruikelijke manier van werken. Niets was zeker en ‘alles liep toope’. De repetities werden zoektochten, de scène werd geruild voor een catwalk in de zaal, er hing een megagrote luster aan het plafond en op de generale werd het stuk voor het eerst helemaal doorgespeeld. De voorstellingen vonden plaats op 10, 11, 17, 18, 24 en 25 maart 2006. De cast bestond uit Pascale Casseyas, Karen Wilpart, Koen Lauwereyns, Fabrice Donkerwolcke, Wim Vandenhoucke en Geert Desmytere. Patricia Laevens was de productieleidster. Quotes als “Dat is hier allemaal al geregeld en gedaan”, “d’Eiers zijn op.”, “Dat is allemaal nog niet zeker!” of ook nog “Die zit allang in Albanië”, behoorden sindsdien tot het standaard woordgebruik in de Volksbond (foto’s 7, 8, 9, 10 en 11).

Artistiek directeurs

Sinds de algemene vergadering van 3 oktober 2004 in Brasserie Harmonie maakten naast Koen Lauwereyns en Katrien Wemel ook Tine Deroeck en Geraldine Vandercammen deel uit van de artistieke directie. Op de algemene vergadering van zondag 18 juni 2006 in Local Unique werd beslist dat een afgevaardigde van die artistieke directie ook in het bestuur moest zetelen. Dat was zo geadviseerd op een tweede bezinningsweekend dat VTV hield op 6 en 7 mei 2006 in Hof ter Guchten, inclusief theaterworkshop en (zeer) grote barbecue. De functie werd vanaf juni 2006 officieus gedeeld door Tine Deroeck en Katrien Wemel. Vanaf de algemene vergadering van 2007 zou dat officieel het geval worden. Vanwege de moeilijke relatie met de caféhouders, hield VTV die ledenbijeenkomsten buitenshuis. Ook dit seizoen werd afgesloten met een fuif getekend DJ Fabrice. En in het braderieweekend stapten Willy en Jean-Marie Cardon en Jaak Herregods de straten door om de dienst Toerisme en de lokale musea te promoten (foto’s 12 en 13).

Naar Utexbel!

Op 19 augustus 2006 reed VTV voor het tweede jaar op rij naar de Efteling, je keert makkelijk terug naar waar het goed is. Drie weken later, op 9 september 2006, bracht Steph Goossens, toen wereldberoemd als Cois uit de VRT-reeks Thuis, zijn theatermonoloog Maurice.

Daarna vertrok VTV met hebben en houden voor een tijdje uit de Volksbond. Het had immers de tenten opgeslagen in de verlaten gebouwen van Utexbel in de Spinstersstraat waar regisseur Marjan Loman de ideale locatie had gevonden voor haar versie van Les liaisons dangereuses. Het was ook de productie waarmee VTV deelnam aan het provinciaal klasseringstoernooi, twee jaar eerder dan verplicht.
Het productieproces verliep evenwel niet vlekkeloos. Marjan Loman ruilde aan het begin van de zomer 2006 Vlaanderen voor Schotland. Geert Desmytere nam de regie over tot einde september. Toen keerde Marjan terug voor de finishing touch. De voorstellingen liepen op 7, 13, 14, 20 en 21 oktober. In de oude textielfabriek diende alles wat decor en techniek betrof te worden bevestigd en geïnstalleerd, een gigantisch karwei voor de teams van Michel Bellinck en Kristof Deventer. Er kwam zelfs een schermcoach uit Brugge aan te pas om Koen Lauwereyns en Fabrice Donkerwolcke de juiste houdingen aan te leren. Halfweg september moest een ‘technisch weekend’ alles op punt stellen in Utexbel. Het eindigde in mineur met een ernstige panne die met veel moeite kon worden hersteld. De cast repeteerde intussen in ’t Hof Wijmenier in Maarke. Op zondag 1 oktober vond een try-out plaats voor het personeel van Utexbel. Het was meteen het moment van de terugkeer van Marjan Loman die de regie weer overnam tot het eerste speelweekend.
Dirk Devos en Ann Vandenabeele toverden met hun medewerkers een hoekje van de fabriek om tot een zeer gezellige VTV-bar. Het aantal toeschouwers voor Les liasons dangereuses was bewust beperkt gehouden maar de vraag naar tickets was niet te stoppen. Er werden elke voorstelling extra zitplaatsen gecreëerd. De kostuums (verzorgd door Carmen Vandenabeele en Greet Backeland), de grime (door Vanessa De Bus en Ann Vandenabeele), de techniek (onder leiding van Kristof Deventer) en het decor (onder leiding van Michel Bellinck) kregen op 20 oktober van de jury alle mogelijke waardering: “Een schitterende speelplek, weelderige kostuums en pruiken, sfeervolle en discrete verlichting, een originele enscenering!” Maar het applaus werd niet op alle vlakken doorgetrokken. “Te vaak is men blijven steken in uiterlijk vertoon, men had stevig mogen snoeien in de dialogen”, zo luidde de kritiek. Daardoor bleef VTV in categorie drie.
De cast van Les liaisons dangereuses bestond uit Pascale Casseyas, Tine Deroeck, Ann Van Coppenolle, Joske Vancoppenolle, Katrien Wemel, Nele Cardon, Lynn Spileers, Patricia Laevens, Koen Lauwereyns, Fabrice Donkerwolcke en Donaat Deriemaeker. Fotograaf Rob Mitchell volgde het repetitieproces en leverde ook het affichebeeld.
Op de generale repetitie moest Tine Deroeck halverwege de voorstelling naar het ziekenhuis worden gebracht toen ze met haar hand doorheen een glazen deur ging.
Het moeilijkste was nog de opkuis, op 22 oktober. Het begon vroeg in de ochtend met een grote en enthousiaste groep, het eindigde ’s avonds laat en daags nadien met een paar overlevers, doodmoe na enkele zware weken. “Nooit meer op locatie”, zwoer Kristof Deventer een dure eed bij de troostende pizza’s … (foto’s 14, 15, 16, 17, 18 en 19).

Het komt allemaal (niet) in orde met de Volksbond

Op 9 november 2006 gaf Volksbond-voorzitter Daniël Vandenhoucke zijn afscheidssouper in restaurant Boeckhaege. Na 18 jaar voorzitterschap en veel kommer en kwel, stapte hij in één adem ook uit de beheerraad. “Anders kan ik beter gewoon blijven zitten om alle klodden op te lossen”, luidde niet ten onrechte zijn redenering. Op 1 januari nam Guy Heylens zijn functie over. Ignace Michaux werd ondervoorzitter, Hendrik Versluys penningmeester en Geert Desmytere secretaris. Kristof Deventer nam de lege plaats in als derde VTV-vertegenwoordiger naast Wim Van Coppenolle. Verder zaten nog in de beheerraad: Steve T’Sjoen, Marie-Claire De Vos en Rudi De Laurier, alle drie namens De Kadeitchiest.
Er werd een kuisploeg opgericht en een tweemaandelijks blad zag het levenslicht. Een nieuw tijdperk leek aangebroken.

Het bleek algauw een illusie. Op 21 mei 2007 werd op een vergadering met Armand Mores vastgesteld “dat de uitbating van de Volksbond op een stijlloze en amateuristische wijze verloopt: materiaal ontbreekt en is een allegaartje, er zijn onvoldoende stoelen, sleutels ontbreken…”. In juni zocht uitbater Steve T’Sjoen andere oorden op, Chris Teirlinck verving hem in de beheerraad. Er werd verder geïmproviseerd, voor een coherent beleid was geen tijd, geen geld en steunvlak.
Op zondagmiddag 24 augustus 2008 organiseerde de beheerraad een kipfestijn om geld in het laatje te brengen. Er werd op aandringen van de VTV-delegatie vooraf een deal gesloten: als men geen 100 mensen kon mobiliseren voor het evenement, opgeluisterd door De Gevuigoode Mandolinen, deed men beter de boeken dicht. De vaststelling was pijnlijk: men telde een zestigtal aanwezigen.
Op maandagavond 25 augustus gooide ook voorzitter Guy Heylens de handdoek. Er moest nagedacht worden over een definitieve exit. Maar wat dan met de gebouwen en wat dan met Theater VTV?

Dîner de cons

Voor het zover kwam met de Volksbond, had Theater VTV zelf paradoxaal genoeg vooral successen geboekt. Na het slopende Les liaisons dangereuses was in maart 2007 gekozen voor Le dîner de cons, de succesvolle Franse boulevardkomedie van Francis Veber. Regisseur Geert Desmytere koos voor Wim Van Coppenolle en Donaat Deriemaeker in de hoofdrollen, geflankeerd door Greet Backeland, ancien Werner De Ruyck, Yves Lenoir, Fabrice Donkerwolcke en debutante Stephanie Bruneau. Xavier Vancoppenolle leverde enkele kunstwerken en de decorploeg draaide er met wat bouten en moeren zelf een paar ineen. Voor het eerst werkte VTV met genummerde plaatsen en legde het de nadruk op het belang van vooraf reserveren. Het bleek, ondanks de kinderziektes, een grote sprong voorwaarts op organisatorisch vlak. De webmaster die de zaak in goede banen leidde was Jurgen De Merlier die ook deel uitmaakte van de Kristof Deventers technische ploeg met Jurgen Dejonghe en Elkana Huysman. Gaston De Boever zorgde voor het eerst voor de dvd-opnames en zou dat blijven doen. Op de algemene vergadering van 13 mei 2007 genoot men nog na van Le dîner de cons én keek men reikhalzend uit naar het komende seizoen (foto’s 20, 21, 22, 23, 24, 25 en 26).

Plaats voor de jeugd

Al sedert februari 2007 was immers gestart met de voorbereidingen van een ambitieuze jeugdproductie: Het oneindige verhaal van Michael Ende. VTV had de deuren opengegooid voor nieuw en jong talent en daar waren een 40-tal geïnteresseerden op afgekomen. Na een auditie in de sporthal van KSO Glorieux legde regisseur Jits Van Belle de rolverdeling vast en bouwde productieleider Donaat Deriemaeker een ruime productieploeg uit. Wouter Wemel componeerde de muziek en leidde een orkest met Johan Vanderaspoilden, Siegried Aelvoet en Adam Vanwildemeersch. Katrien Wemel was zangcoach, Tine Deroeck en Karen Wilpart zorgden voor de choreografie. De kostuumafdeling werd geleid door Carmen Vandenabeele. Kristof Deventer en Michel Bellinck stonden met hun équipes voor een nieuwe grote uitdaging, net zoals de grime-afdeling met Vanessa De Bus en Ann Vandenabeele.
De hele ploeg kwam op de seizoenopening op zondag 14 oktober 2007 kijken naar Wow, wat een Wolf in een regie van Sven Ronsijn en speelde zelf Het oneindige verhaal op 25 en 30 november en 1, 2, 7 en 8 december 2007. De productie zorgde ondanks veel moeilijke knopen en een financieel verlies, ook voor een energie-opstoot, een frisse dynamiek en nieuw jong talent waarmee VTV de fundamenten voor de toekomst legde. De groep gaf dan ook present op de Bommelsstoet 2008 en al helemaal op de HOV-fuif met DJ Maarten Michels (foto’s 27 en 28).

Tijd voor vzw VTV

De tweede productie van 2007-2008 was kleinschaliger. Regisseur Koen Lauwereyns had gekozen voor Rust van Mathias Sercu. De cast bestond uit Pascale Casseays, Wim Van Coppenolle en Geert Desmytere. Er werd niet op de grote scène gespeeld maar op een podium in de lengte van de zaal én met een tribune. Het leverde een financieel overschot op en de komst van Tessa, de speciaal voor Rust opgezette hond. Bij de Kringwinkel werd gerecycleerd meubilair gezocht én gevonden. Het werd opeengestapeld op de grote scène, een symbolische voorbode van het naderende einde van een tijdperk.

Want de rust was niet van toepassing op de toestand in de Volksbond. Nadat in augustus 2008 was beslist dat verder werken als vzw geen enkele voedingsbodem meer had, werd een voorstel op tafel gelegd waarbij de CD&V de verhuur van de kelderzaal zou verzekeren en Theater VTV het beheer van de theaterzaal. Op de vergadering van de beheerraad van 26 november 2008 meldde Guy Heylens dat de CD&V dat niet haalbaar achtte. De Kadeitchiest pasten eveneens voor enige verantwoordelijkheid in het beheer van de gebouwen. Theater VTV bleef dus alleen over om de fakkel over te nemen. Op de bestuursvergadering van 11 december 2008 werd beslist die uitdaging aan te gaan. Daarvoor moest VTV zelf wel een vzw worden. De stichtingsvergadering van die vzw werd vastgelegd op zondag 1 februari 2009, het ogenblik waarop ook (vervroegde) bestuursverkiezingen werden gehouden.
De laatste algemene ledenvergadering van de vzw Kristen Volksbond vond plaats op 14 december 2008. Op 31 december 2008, ruim 101 jaar na de stichting op 18 juli 1907, was het verhaal van die Kristen Volksbond definitief uit (foto’s 29 en 30).

Een nieuwe start

Voor het zover kwam, beleefde Theater VTV zijn laatste maanden als een feitelijke vereniging die deel uitmaakt van de grotere vzw Kristen Volksbond. Het begon met een familie-uitstap op 23 augustus 2008 naar, o verrassing, de Efteling met als alternatief de nabijgelegen rederijkersstad Den Bosch, “voor wie de Efteling intussen al op zijn duimpje kent”. Op 27 september volgde de seizoenopener met de monoloog Picasso, striptease van een genie, door Jef Demedts.

De eerste eigen productie van het seizoen was de Franse boulevardkomedie Oscar, het regiedebuut van Maarten Carlier die een ‘droomcast’ kreeg met Wim Van Coppenolle, Werner De Ruyck, Fabrice Donkerwolcke, Alexandra Baekeland, Ann Van Coppenolle, Febe Pieters, Karen Wilpart, Maarten Michels, Maarten Wemel en Caroline Verschelden. Katrien Wemel was productieleider. Opnieuw bleek het genre een garantie voor veel publiek. De glijbaan die in het decor de voordeur verving, bleek een meerwaarde.
Op 1 februari 2009 vond in de grote zaal van de Volksbond de stichtingsvergadering plaats van de vzw Theater VTV. Het verkozen bestuur bestond uit: voorzitter Donaat Deriemaeker, secretaris Karen Wilpart, penningmeester VTV Geert Desmytere, artistiek directeur Katrien Wemel, sponsorverantwoordelijke Martine Meuris, chef infrastructuur Kristof De Venter, penningmeester Volksbond Patrick Oufflin en verantwoordelijke organisatie Volksbond Wim Vandenhoucke. De nieuwe vzw stond in de voor de verhuur van kelderzaal en grote zaal, het café werd door eigenaar Armand Mores verhuurd aan privé-uitbaters. Er was een nieuwe start genomen.

Een muur Jupiler

De eerste productie van vzw Theater VTV, de afsluiter van het seizoen 2008-2009, was De Broers Geboers van Arne Sierens. Sven Ronsijn keerde terug als regisseur en besloot om te spelen in de zaal, onder het balkon. Na enkele maanden repeteren gooide hij ook de al verzamelde decorstukken buiten en bouwde als alternatief een muur van lege (Jupiler) bierbakken als achtergrond voor de avonturen van de familie Geboers. In de cast was Griet Dewitte de debutante naast Fabrice Donkerwolcke, Geert Desmytere en Donaat Deriemaeker. Patrick Elet vierde zijn comeback bij VTV ter vervanging van Koen Lauwereyns. De speeldata vielen, gezien alle beslommeringen rond de Volksbond en de nieuwe vzw, ongewoon laat: 18, 24, 25 april en 1 en 2 mei.

Het was weer tijd voor wat bezinning bij het begin van een nieuw hoofdstuk. Eén waarin Theater VTV de enige overlever bleek van wat ooit een grote Volksbondfamilie heette. Op Onze-Lieve-Heer-Hemelvaart 21 mei 2009 verzamelde die familie op de hoeve Beauregard in Hellebecq bij de familie Mouton-Dekeyser voor een wandeltocht en een barbecue-op-het-erf. De Gevuigoode Mandolienen zorgden voor het entertainment en een geweldige afsluiter van een weer een bewogen seizoen (foto 34, 35, 36 en 37).