1997-2001: het einde van de Christen Volksbond

“Het komt allemaal in orde”

Theater VTV/Rederijkerskamer De Wijngaard had het seizoen 1996-1997 afgesloten met de bevestiging in de hoogste provinciale categorie met Chat en poche en een nieuw bestuur onder het voorzitterschap van Damien Van Wambeke. Het gevaar zat echter verscholen in de eigen Volksbond waar de financiële problemen verder woekerden. Het was tijd om keuzes te maken.

Een plan voor de toekomst

Op 27 januari 1997 kwam Walter Baele in de kelderzaal van de Volksbond proefdraaien met zijn nieuwe theatershow Waarom Rudy Waarom? maar veel viel er niet meer te lachen in de Zonnestraat 27. Op de algemene ledenvergadering van de Volksbond, op 27 april 1997, gaf penningmeester Geert Vanopbroecke het financiële beheer door aan zijn opvolger Roland Van Coppenolle. De erfenis was niet fraai: een negatief saldo voor het jaar 1996 van 684.000 frank, naast de lopende leningen en openstaande facturen. Een zware klus voor de nieuwe beheerraad van voorzitter Daniël Vandenhoucke.

Na veel geduldig puzzelwerk, legde de nieuwe penningmeester op 8 september 1997 zijn conclusies voor aan de beheerders. De Volksbond leed maandelijks een verlies van 40.000 frank. Het was onmogelijk om dit nog recht te trekken, zeker gezien de bijkomende hoge leninglast. Er werd beslist een concreet plan voor de onmiddellijke toekomst uit te tekenen en discreet tot de actie over te gaan. Dat voornemen werd al meteen gehypothekeerd door nieuwe conflicten binnen de beheerraad, gevolgd door ontslagen. Het was terzelfdertijd ook het signaal voor wie was gebleven om niet langer te aarzelen en door de zure appel heen te bijten.

Geraniums?

Op donderdag 22 januari 1998 – donderdag was de sluitingsdag van de Volksbond – vond in het Sociaal Centrum een eerste van veel vergaderingen plaats van de ‘Werkgroep Redding KV’. De werkgroep bestond uit telkens drie bestuursleden van respectievelijk de vzw Kristen Volksbond, de Harmonie van de Volksbond en VTV. De leden waren: Daniël Vandenhoucke, Guy Heylens en Roland Van Coppenolle (KV), Damien Van Wambeke, Patrick Oufflin en Geert Desmytere (VTV) en Dany Limbourg, André Durant en Dirk Fourneau (Harmonie). Het opzet was om met deze werkgroep in alle discretie alle mogelijkheden te onderzoeken die het voortbestaan van de Volksbond konden verzekeren en daar snel een concrete actie aan te verbinden.

Er was ook geen andere weg meer: in de loop van de voorbije maand hadden zich de eerste deurwaarders gemeld. Penningmeester Roland Van Coppenolle vatte de essentie nog eens samen: er moest maandelijks veel meer betaald worden dan er in kas was en het structureel tekort was in 1997 opgelopen tot 981.000 frank. Bovendien bleek de boekhouding bijzonder onoverzichtelijk en was het schier onmogelijk om exacte cijfers voor te leggen. Er werd beslist om de dialoog aan te gaan met Armand Mores en met de brouwerij Haacht, twee mogelijke kopers. Daags nadien, op vrijdag 23 januari, werd op de maandelijkse bijeenkomst van de beheerraad van de Volksbond de ernst van de toestand nogmaals geschetst, zonder gewag te maken van het feit dat door een werkgroep intussen daadwerkelijk werd gezocht naar oplossingen én kopers.

Op 4 en 18 maart zaten de Werkgroep Redding KV en Armand Mores samen rond een voorstel waarbij Armand Mores de Volksbond zou kopen. Een nieuwe vzw bestaande uit CVP, Harmonie en VTV zou de toneel- en kelderzaal huren van de nieuwe eigenaar. Het café zelf zou worden gehuurd door een zelfstandig uitbater. Daar zat de ook grootste knoop: voorzitter Daniël Vandenhoucke wou een oplossing voor de lokaalhouders, allebei werknemers van de vzw.

Op 24 maart 1998 werden de leden van de Werkgroep Redding en van de beheerraad samengebracht op een bijzondere bijeenkomst. De reactie was voorspelbaar: voor een deel van de beheerders mocht en kon de Volksbond zijn onafhankelijkheid niet prijsgeven. Er rezen vele vragen: over de uitbating van de zaal, de bestaansreden van de vzw, het respect voor de statuten en of er nog geraniums moesten komen aan de ramen … Ondervoorzitter Guy Heylens wou vooral alternatieven horen en kreeg er geen.

Gered?

Er werd in de aanloop naar de traditionele algemene ledenvergadering van de Volksbond op 19 april 1998 meermaals vergaderd en discreet gepraat. Op de algemene vergadering zelf tekenden 21 leden present. Voorzitter Vandenhoucke bracht verslag uit over de zware onderhandelingen, de ernst van de situatie en de noodzaak aan discretie. Dat er in de lokale pers stukken waren verschenen over de toekomst van de Volksbond, zorgde voor enkele kritische opmerkingen van de leden.

In de loop van april en mei 1998 zat de Werkgroep Redding, al dan niet in combinatie met de beheerraad, meermaals samen met Armand Mores. Op donderdag 14 mei leek een oplossing bereikt. Maar op het einde van de vergadering kwam alles opnieuw op losse schroeven te staan en groeide de chaos.
Voorzitter Daniël Vandenhoucke en dienstdoend secretaris Geert Desmytere kregen daarop de opdracht om snel klaarheid te scheppen. Zij gingen daarom op zaterdag 16 mei praten over de gevolgen van een onvermijdelijk ontslag met café-uitbaters Marie-Claire Sanspeur en Venant Hoogstoel. Het was een pijnlijk dieptepunt in een veel te lang verhaal.
Op dinsdag 19 mei boog een ‘beperkt comité’ bestaande uit Daniël Vandenhoucke, Geert Desmytere, VTV-voorzitter Damien Van Wambeke en Harmonie-voorzitter Dany Limbourg zich over een concrete verkoopovereenkomst met Armand Mores en op dinsdag 26 mei 1998 werd een principieel akkoord ondertekend door de 4 leden van het beperkt comité en Armand Mores. De redding was nog slechts één algemene ledenvergadering ver.

Het is gebeurd

Die bijzondere algemene ledenvergadering vond plaats op maandagavond 8 juni 1998, daags na de Fiertel. Voorzitter Daniël Vandenhoucke bracht verslag uit van wat er sedert 22 januari was gebeurd en legde het ultieme voorstel voor aan de leden: de vzw Kristen Volksbond verkoopt de eigen gebouwen aan Armand Mores maar blijft bestaan met nieuwe statuten en CVP Ronse, de Harmonie van de Kristen Volksbond en Theater VTV als gelijkwaardige partners; die nieuwe vzw huurt kelderzaal en theaterzaal van de nieuwe eigenaar die zelf het café verhuurt aan zelfstandige uitbaters.

De sfeer was gespannen, de emotie groot. Na net geen 91 jaar activiteit (de Christen Volksbond werd gesticht op 18 juli 1907), gooide men toch een beetje de handdoek in de ring. Er kwamen vragen zoals ‘van wie zijn dan de biljarttafels?’ (antwoord: van de Volksbond), ‘de drank bij de verhuur van de grote zaal is te duur!’ (antwoord: dat doet nu niet ter zake) en ‘wat als één van de drie groepen niet meer meebetaalt in de huur?’ (antwoord: dan heeft die geen toegang meer tot de gebouwen).

Marcel Debleecker wierp op dat de statuten een verkoop van de gebouwen in de weg stonden omdat artikel 16 bepaalt dat bij ontbinding het geheel moet overgaan naar een christelijke, sociale en Vlaamse vereniging. Vermits de nieuwe eigenaar er zich toe verbond om de infrastructuur te verhuren aan de nieuwe vzw Kristen Volksbond waarvan de afdelingen de doelstellingen expliciet overnamen van de oude vzw, werd dat bezwaar verworpen. Marcel Debleecker verliet daarop de vergadering en het voorstel werd vervolgens unaniem goedgekeurd door de leden.

De vergadering verlengde ook de mandaten van beheerraadsleden van de bestaande vzw in afwachting van de oprichting van de nieuwe vzw. Tot die er was, bestond de laatste beheerraad van de vzw die ook eigenaar was van de gebouwen uit voorzitter Daniël Vandenhoucke, ondervoorzitter Guy Heylens, secretaris Jaak Herregods, penningmeester Roland Van Coppenolle en de leden Damien Van Wambeke, Geert Desmytere, Danny De Cock, Geert en Eric Vanopbroecke.
Op 24 juli 1998 werd de verkoopcompromis getekend tussen de nieuwe eigenaar Armand Mores en, namens de beheerraad van de vzw Kristen Volksbond, penningmeester Roland Van Coppenolle. Op 7 september 1998 werd de uiteindelijke verkoopacte getekend.
Op 7 maart 1999 werd door de algemene ledenvergadering van de vernieuwde vzw een beheerraad verkozen met deze samenstelling: voorzitter Daniël Vandenhoucke, ondervoorzitter Guy Heylens, secretaris Dirk Fourneau (Harmonie), penningmeester Patrick Oufflin (VTV) en de leden Danny Decock (CVP), Jaak Herregods (VTV), Dany Limbourg (Harmonie), Marnic Paemelaere (CVP) en Steve T’Sjoen (uitbater café).
Wat al jaren moest gebeuren, was gebeurd.

“De honger naar lichten lijkt onverzadigbaar”

Op vrijdag 12 september 1997 hield het nieuwe VTV-bestuur zijn eerste maandvergadering van het seizoen 1997-1998. Op een persconferentie had de nieuwe ploeg zich zeer ambitieus getoond op velerlei vlakken. Een deelname aan het Landjuweel afdwingen was er één van. In afwachting leefden nogal wat VTV’ers zich op Open Monumentendag van 14 september uit in het café van het folkloremuseum waar ze ‘het canaille van de eeuwwisseling’ overtuigend gestalte gaven (foto 1, 2 en 3). Een week later, op 21 september, was het Brakelbos dan weer het actieterrein voor een nieuwe VTV-Gordel (foto’s 4 en 5).

De voorbereidingen voor de enige eigen productie van het seizoen, Driekoningenavond van Cyriel Buysse, waren toen al begonnen. De speeldata lagen verspreid over december 1997 en januari 1998. Chef techniek Gilles Vancoppenolle vroeg met het oog daarop de toestemming voor de aankoop van 7 projectoren wat bij de penningmeester de bedenking losmaakte “dat er elke seizoen spots bijkomen en de honger naar lichten onverzadigbaar lijkt”.

De echte start van het nieuwe seizoen werd gegeven door Jo De Meyere die op zaterdag 18 oktober de monoloog Weg met de stad! Weg met het huwelijk van Juvenalis bracht in een regie van Jules Croisset (foto’s 6 en 7).
De artistieke directie kwam enkele dagen later, op 21 oktober 1997, samen en verkoos Els Deventer tot artistiek directeur in opvolging van Koen Lauwereyns. De opdracht was een stuk kiezen waarmee een deelname aan het Landjuweel 1999 kon worden afgedwongen. Onder meer De winter onder de tafel van Topor lag op de tafel.

TAVI 2000

Op 23 november 1997 kwamen de leden van Theater VTV samen naar aanleiding van een bijzonder voorstel geformuleerd door, wij citeren voorzitter Damien Van Wambeke: “Ne wietie in het bestuur die op ’t gedaacht gekoomen ees vaan op auwoevent ‘99 den Twielenk te speilen”. Het voorstel werd door de aanwezigen met het nodige theater unaniem goedgekeurd op 2 stemmen na, die het moeilijk hadden met de première op oudejaarsavond.
De regie van Tavi kuupt nen twielenk was in handen van Geert Desmytere en Koen Lauwereyns. Eric Vanopbroecke dirigeerde de harmonie, zoals zijn vader Gaston dat 30 jaar eerder had gedaan. Pascal Devreese en Katrien Fourneau moesten de zangers klaarstomen vanaf het voorjaar 1998. Tavi Wim Van Coppenolle kreeg een nieuw Madleeneki naast zich: Bernadette Vanovertveldt.

Driekoningenavond

Maar eerst keerde men terug naar het rauwe Vlaanderen van jaren 1900 met Driekoningenavond van Cyriel Buysse. Regisseur Damien Van Wambeke had een brede cast samengebracht waarin debutante Pascale Casseyas meteen de hoofdrol kreeg. Andere debutanten waren de jongeren Dieter Spileers, Lisa De Ruyck, Loïc Van Wetter en Kevin Planckaert. Omdat het stuk liep op 26, 27 en 28 december 1997 en op 17 en 18 januari 1998, was er ook gezorgd voor eindejaarsstemming met een groep Driekoningenzangers begeleid door Nicole Vlieghe en Dany Limbourg en een authentiek volkscafé met heel wat (en steeds meer) figuranten. De productie werd door de jury van het Roelandjuweel genomineerd voor beste enscenering en beste vrouwelijke hoofdrol voor Pascale Casseyas (foto’s 8, 9, 10, 11 en 12).
Voor het drama losbarstte, hadden de leden zich eerst nog moed ingedronken op de traditionele Glühweinjogging, inmiddels veeleer een jeneverwandeling, in het Kluisbos op 21 december 1997 (foto 13).

Reizen en marathons

De evaluatie van het eerste gedeelte van het seizoen op de maandvergadering van 13 februari 1998 was niet onverdeeld positief. Financieel was de opener met Jo De Meyere een strop gebleken, Driekoningenavond had minder toeschouwers verleid dan verhoopt. De artistieke ploeg van Els Deventer zat intussen op een moeilijk te ontwarren knoop en zocht in afwachting van Tavi kuupt nen twielenk vergeefs naar geschikte toneelstukken voor het seizoen 98-99 én voor een mogelijke deelname aan het Landjuweel. Er was wel veel inspiratie waar het de nevenactiviteiten betrof. Op 13 maart organiseerde het feestcomité een hutsepotavond met Godelieve Gruloos achter het fornuis. Op 1, 2 en 3 mei ging een 40-koppige groep naar de ‘Rhein in Flammen’ in Königswinter. In het zeer aparte Hotel zur Löwenburg in Unkel werd om diverse redenen geschiedenis geschreven (foto’s 14 en 15).
Op 31 mei trok De Fiertel van chauffeur Geert Fourneau alweer naar het Pajottenland voor de afsluitende VTV-happening.

Op artistiek vlak was de leesmarathon ’24 uur Rederijkerij’ op 25 en 26 april de laatste activiteit van het seizoen. In het café van de Volksbond lazen de leden de klok rond onafgebroken voor uit alles wat leesbaar was. Een déjà-vu van oktober 1992, dit keer in het teken van ‘De Week van de Amateurkunsten’ (foto’s 16, 17, 18, 19 en 20).

Artistieke crisis

Op de algemene ledenvergadering van vrijdag 5 juni 1998 kregen de nakende verkoop van de Volksbond en de daaraan gekoppelde gevolgen voor de werking van de vzw en haar onderafdelingen veel aandacht. Een herschikking van het eigen VTV-bestuur na de zomer drong zich immers op. Bovendien was ook de artistieke ploeg even het spoor bijster geraakt, bij zoverre dat het bestuur had ingegrepen. Voorzitter Van Wambeke had voor de komende twee seizoenen de samenwerking met Eddy Van Doorslaar stopgezet omdat diens ambities niet strookten met die van de vereniging. Vrij vertaald: veel, zo niet alles, moest even wijken voor de nakende revue Tavi kuupt nen twielenk.

Sigaren

Op de algemene vergadering van 25 september 1998, de opener van het nieuwe seizoen, werden de naweeën van de gewijzigde situatie binnen de Volksbond tastbaar. In de nieuwe vzw Kristen Volksbond had VTV recht op drie mandaten. Ze werden ingevuld door Daniël Vandenhoucke, Jaak Herregods en Patrick Oufflin, die ook (de gedroomde) penningmeester werd van de vzw. Omdat die functie niet verenigbaar was met die van penningmeester van VTV, nam secretaris Geert Desmytere het in het VTV-bestuur van Patrick over. Het secretariaat van VTV werd dan weer overgenomen door Wim Vandenhoucke. Daardoor telde het bestuur van VTV zes leden: voorzitter Damien Van Wambeke, secretaris Wim Vandenhoucke, penningmeester Geert Desmytere, PR-verantwoordelijke An Deventer en de KV-afgevaardigden Jaak Herregods en Patrick Oufflin. Fabian De Ruyck was vertegenwoordiger van VTV in de stedelijke cultuurraad.
De leden van VTV gaven Daniël Vandenhoucke een staande ovatie voor zijn eindeloos geduld in het Volksbonddossier en bedankten hem met een stapel kisten gevuld met sigaren. Hij repliceerde met woorden van lof voor de rol van VTV in het Volksbonddossier en besloot: “Dat komt allemaal in orde!”.

Dat was alvast nog zo tijdens de Glühweinjogging/Jeneverwandeling op 13 december 1998, andermaal in het Kluisbos, waar de sfeer opperbest was (foto’s 21 en 22).
Na een memorabele start van de zangrepetities voor ‘den twielenk’ op 16 juni 1998 ten huize van Jaak Herregods, waar Pascal De Vreese de zangcapaciteiten van eenieder had getest aan de piano, waren de verwachtingen alleen maar nog verder aangescherpt.

Niet op wieltjes

De productie Op Gouden Wieken, eerder al ‘s geprogrammeerd in 1993 en 1996 en telkens afgevoerd in het beginstadium, vanwege onvoorziene omstandigheden, was nu voorzien in november-december 1998. Ook de derde keer bleek niet de goede keer. Regisseur Luc Provost, ook voor de derde keer op post, had nu een cast gekregen die bestond uit Greet Backeland, Pascale Casseyas, Koen Lauwereyns, An Schoelinck, Wim Vandenhoucke en Steven Spileers. Omdat de repetities vertraging opliepen, werden de oorspronkelijke speeldata verschoven naar midden januari 1999. Het mocht andermaal niet zijn. Op zondag 10 januari, middenin een woelig Bommelweekend, werd de productie alsnog afgeblazen. De productie later hervatten bleek geen optie (foto 23). Als alternatief kwam Teater Zwarte Meeuw uit Lokeren op 27 maart 1999 een gastvoorstelling spelen van het stuk ’t Koetsierke van Eddy Verreycken.

VTV probeerde snel de kater van Op Gouden Wieken door te spoelen met een productie waarin veel jeugd aan bod kwam. De jongste dag speelde op 17, 23 en 24 april 1999. De cast van regisseur Damien Van Wambeke was zo’n 25 youngsters sterk maar ook in de entourage was nogal wat volk ingeschakeld. Er waren dansjes (getekend Hilde Tytgat, An Schoelinck en Karen Wilpart) en Loïc Van Wetter kliefde dankzij Spero en Raf Waeterloos door het luchtruim. Aan de mengpanelen en lichtorgels zaten Kristof Deventer, Nico Carteus, Koenraad Delepee en Jeremy Vandergheynst. Vanessa De Bus en Christine Decubber grimeerden, Godelieve Liveyns en Françoise De Jaegher leverden de kostuums. Jaak Herregods was toneelmeester, zeg maar hoeder van orde en tucht in de woelige coulissen (foto’s 24, 25, 26 en 27).

Onvermijdelijk waren de traditionele uitstappen op het einde van een moeilijk seizoen: op 30 april en 1 en 2 mei naar de Côte d’Opale (foto 28) en op 27 juni naar het provinciaal domein De Gavers in Geraardsbergen (foto 29 en 30). De algemene statutaire vergadering op 11 juni had toen al de boeken voor 98-99 gesloten met de verkiezing van een nieuwe artistieke directie die voortaan zou bestaan uit drie leden, om de twee jaar te verkiezen. Met Damien Van Wambeke, Wim Van Coppenolle en Geert Desmytere werden drie vertrouwde namen aangesteld. Het was hoog tijd voor Tavi …

Ne peekie zwarte zwoemoo

Het seizoen 1999-2000 stond helemaal in het teken van ‘den twielenk’. Al op de Bommelsstoet in januari 1999 had VTV met een bommelwagen en een sticker ‘Tavi 2000’ die kon leiden naar gratis tickets de show gestolen (foto 31 en 32). Met het oog op een memorabele oudejaarsavond, waren er bovendien 400 nieuwe stoelen aangekocht die de aloude schouwburgbanken moesten vervangen.
In afwachting dat de storm echt losbarstte, ging een kleine groep VTV’ers van 11 tot 19 juli 1999 op reis naar Zamosc in Polen waar Damien Van Wambeke via Kunstgroep Jakhals bindingen had en VTV-lid Dana Klusa als de perfecte gids fungeerde (foto 33).
In augustus ging een delegatie ook kijken naar de operette Die Fliedermaus op het Donkmeer en was er op 28 augustus een onvervalste dropping waarvan het beeldmateriaal om onduidelijke redenen nooit werd vrijgegeven. Daags erna viel voor het eerst in het openbaar het resultaat te beluisteren van de zangrepetities die in het kader van Tavi kuupt nen twielenk al liepen sedert het jaar voordien. Op de Stationsfeesten van 29 augustus 1999 was de conclusie “dat er al goeie stukjes inzaten”. Eerder, op 15 mei, was er ook al ’s opgetreden in het rustoord De Linde (foto’s 34, 35, 36, 37, 38).
Twee weken later was VTV alweer actief op de Open Monumentendag in Nitterveld waar vooral de jeugd verhalen las. En enkele dagen later, op 18 september, werd aan de gevel van de Volksbond een gedenkplaat onthuld ter ere van Valère Depauw die 5 jaar eerder was overleden. Het was een initiatief van Davidsfonds Ronse en Marnixring Ronse Taalgrens. VTV financierde op de receptie na de academische zitting in de polyvalente zaal van de bibliotheek de drankjes (foto 40).

Een eerste hoogtepunt in de race naar oudejaarsavond was het Gruut Dictei van ’t Ronsies op 30 oktober in de Volksbond. De tekst was van Jaak Herregods en had het over “ne peekie zwarte zwoemoo”. Tavi Wim Van Coppenolle las de tekst voor aan de 35 deelnemers en een veelvoud aan belangstellenden. De jury werd voorgezeten door Maurice Bouchez, auteur van het standaardwerk ’t Ronsies in guiren en kluiren. Samen met de juryleden Gaston Decuyper, Johan Debisschop, Philippe Jouret, Paul Vandenhoeke en Stef Vancaeneghem had hij zich tijdens een voorbereidend en bijzonder geanimeerd souper in restaurant Boekhage voorbereid op de delicate opdracht die hem was toebedeeld. Het optreden van de groep Zakdoek na het dictee ging dan ook grotendeels aan de juryleden voorbij. De top drie werd, na grondig verbeterwerk, gevormd door Gilles Vanderkerken (91 fouten), Linda Dejonghe (86 fouten) en winnaar Yves Decuyper (85 fouten). Uit handen van Philippe Maes en de directie van Cross kreeg de winnaar een vulpen ter waarde van 18.000 frank. Voor de tweede was er een balpen van Mont Blanc weggelegd (foto’s 41 en 42).
De Tavi-koorts werd na het Gruut Dictei verder aangewakkerd met zangstonden op de kerstmarkt op 18 en 19 december (foto 43). Intussen had Dana Klusa een Tavi-wenskaart voor het nieuwe jaar ontworpen en werd op 13 en 14 november in de polyvalente zaal van de bibliotheek een CD opgenomen met Tavi-liedjes. Rudy Velghe zorgde met zijn studio Orion voor de opnames (foto’s 44, 45, 46 en 47).

“Tavi is altijd schoon. Altijd!”

En toen was het zo ver. Op oudejaarsavond 1999, op een ogenblik dat de wereld de adem inhield op de drempel van een nieuwe eeuw, werd in de Volksbond voor de derde keer een tweeling geboren ten huize Tavi van der Kloefen en Madleeneki Vandeputte. Om 18 uur startte de voorstelling. Er was aperitief tijdens de pauze en na afloop gingen spelers en medewerkers samen met het publiek naar de sporthal van het TID waar Stonebridge Banket voor de catering zorgde. 200 mensen gaven present op het unieke feestje.
In totaal kwamen … 3.000 mensen kijken, verdeeld over 10 voorstellingen tussen 31 december 1999 en 5 februari 2000. Wilde verhalen waren er bij de vleet: van jeneverflessen die daadwerkelijk gevuld waren met jenever in plaats van water, vuilnisbakken vol met bakstenen, acteurs die net op tijd waren om te komen groeten voor het slotapplaus, commissarissen met griep die echt een poedertje De Man slikten op het podium en microfoons die ondersteboven werden gehouden. Schepen Yves Deworm maakte een opmerkelijk acteerdebuut als bediende op het stadhuis en het jeugdige duo Dieter Spileers-Pascal Van Wambeke bleek een toegevoegde waarde als kritische blik op een oud verhaal. Factuirkie Paul Vandenhoeke moest na de première en een spetterend oudejaar afhaken om gezondheidsredenen. Vanaf de tweede voorstelling op 2 januari nam Geert Desmytere zijn rol over.

Tavi kuupt nen twielenk was ook de laatste productie van Gilles Vancoppenolle. De chef techniek was in oktober 1981 bij VTV gestart met de productie De vrucht van het huwelijk en was 20 jaar lang een rots in de branding geweest, samen met chef decor Michel Bellinck. Ook toen hij op de apotheose op 5 februari een staande ovatie kreeg van een bomvolle zaal bleef hij vanuit het geïmproviseerde regiekot aan de zijkant van ‘zijn’ toneelzaal bescheiden glimlachen. Hij wist dat hij VTV in de beste handen achterliet bij Kristof Deventer.

De mooiste woorden kwamen uit de mond van Jean-Marie Cardon, toen men hem voor een reportage in Het Volk vroeg om de revue vroeger en nu te vergelijken. “Vergelijken, daar begin ik niet aan. Tavi is altijd schoon. Altijd!” (foto’s 48 tot en met 66).

Judas

Het Tavi-geweld bleef ook na de laatste voorstelling nog even nazinderen. Het Tavi-gezelschap ging in de maanden die volgden feesten en partijen opvrolijken in parochie- en feestzalen allerhande, maar bijvoorbeeld ook de Jakhalsshow No Limits op 6 mei 2000 (foto 67 en 68).

Terwijl Madleenki haar tweeling kocht, werd er ook druk gerepeteerd voor de productie Het evangelie volgens Judas van Koen Ghesquière in een regie van Marjan Loman die daarmee haar entree maakte bij VTV. De driekoppige cast bestond uit Geraldine Vandercammen (Maria Magdalena), Donaat Deriemaeker (Petrus) en Geert Desmytere (Judas). Het stuk brengt een alternatieve versie van wat er in de Goede Week is gebeurd, door de bril van Judas. Het decor was een gigantische zandbak met aan het plafond een buizenstel waaruit water drupte in conservenblikjes. Op de première begaven de buizen het tijdens Judas’ openingsmonoloog waardoor de druppels plots een kleine waterval werden en Michel Bellinck gedwongen werd tot een olympische spurt, van het balkon naar de theaterzolder, om de druk vanuit het watervat te verlichten. Er werd overigens opnieuw gespeeld met een tribune in de zaal en dat op 8, 15, Goede Vrijdag 21 en Stille Zaterdag 22 april. In de technische ploeg van Kristof Deventer duiken voor het eerst de namen op van Jurgen De Merlier en Dominique Vanherpen (foto’s 69 en 70).
Het seizoen 99-2000 werd afgesloten met een uitstap naar de Geulvallei in Zuid-Limburg op 29 en 30 april en 1 mei en een dagje Puyenbroeck op 14 mei. Op de algemene vergadering van 9 juni werd opnieuw financiële vooruitgang vastgesteld. “Schoon seizoen, het voorbije seizoen”, luidde ook de conclusie van voorzitter Van Wambeke.

Vermelden we nog de stille dood van het maandblad van de Volksbond, in januari 2000. Kroniek van een aangekondigde dood, einde van een anachronisme. En de slotzin: “Kom ons nu niet vertellen dat het u iets doet!”

Bezinning!

Het seizoen 2000-2001 startte al opnieuw op 24 en 25 juni 2000 met een bezinningsweekend op de Info Camping van Vakantiegenoegens in Oudenaarde. Er werd twee dagen lang in vier werkgroepen nagedacht en gediscussieerd over wat er anders en beter zou kunnen. Voorzitter Damien Van Wambeke nam de goede gedachten mee naar Oberammergau waar hij met een kleine VTV-delegatie de Passiespelen ging bijwonen (foto 71). De groep die hij op 3 september meetroonde naar de Ardennen om daar aan speleologie te doen was groter. Er was ook gezorgd voor een wandelparcours en een mountainbikeroute (foto 72 en 73).

Op de algemene vergadering van 15 september 2000 werd Rebecca Verhellen tot nieuwe VTV-afgevaardigde voor de Kristen Volksbond gekozen in opvolging van Jaak Herregods. Zij werd in die hoedanigheid ook bestuurslid van VTV, wat niet het geval was voor de andere twee VTV-vertegenwoordigers van VTV in de vzw, Daniël Vandenhoucke en Patrick Oufflin. Uit dat bestuur had An Deventer intussen ontslag genomen vanwege een andere visie op het te volgen parcours.

De jury onder de tafel

In het post-Tavi seizoen 2000-2001 moest opnieuw worden gespeeld voor de jury. De artistieke directie met Damien Van Wambeke, Geert Desmytere en Wim Van Coppenolle had een ambitieus programma uitgestippeld.
Op 30 september en 6 en 7 oktober 2000 werd het seizoen geopend met Een draad in het donker van Hella S. Haase in een regie van Damien Van Wambeke. Een nieuwe lichting trad aan met de debutanten Inge Vanderhauwaert, Tine Deroeck en Sander Declercq naast de inmiddels vertrouwde VTV-gezichten Pascal Van Wambeke, Liselotte Bockstal, Kevin en Gaetan Planckaert en Dieter Spileers. Ook bij de technische ploeg van Kristof Deventer zat jong volk: naast Jurgen De Merlier en Dominique Vanherpen ook Gaëtan Delanghe en Kelly Van Coppenolle. Na de première was er een openingsreceptie met Quintine in de kelderzaal waar tegelijk ook een expo liep met affiches van de gemeenteraadsverkiezingen tussen 1958 en 1994 die Daniël Vandenhoucke had verzameld (foto’s 74 en 75).

Op 2, 9, 11 en 16 december 2000 was het tijd voor de vrouwenversie van Ontkoppeld van Neil Simon, het regiedebuut van Wim Van Coppenolle. Bernadette Van Overtveldt, Ann Van Coppenolle, Martine Meuris, Rebecca Verhellen, Pascale Casseyas, debutante Frédérique Macron, Wim Vandenhoucke en Koen Lauwereyns vormden de enthousiaste cast. Er werd geëxperimenteerd met een voorstelling op maandag voor de middenstanders (foto’s 76 en 77).

Op 7, 14, 20 en 21 april 2001 werd de derde productie van het seizoen gespeeld, met het behoud van een plaats in de hoogste categorie van het provinciaal toernooi als inzet. In 1997 scoorde VTV zeer hoog met de komedie Chat en poche van Georges Feydeau. Dit keer werd gekozen voor De winter onder de tafel van Roland Topor in een regie van Marjan Loman. Het werd een prestigieus project met een gewaagd concept en dito decor. De ploeg van chef Michel Bellinck, die op een jaar tijd al een paar stevige opdrachten voorgeschoteld had gekregen, bestond uit John Verstraeten, Willy Cardon, André Lauwereyns, Roland Van Coppenolle en Marc Geenens en kreeg assistentie van Raf en Frank Waeterloos voor de aanleg van een transparant en beregenbaar dak met dakgoot en van Wouter Adriaensen voor een reeks kartonnen silhouetten. De jonge technische ploeg kreeg dan weer het lichtplan cadeau van Bart Verschaeve. Even dreigde een kleine crisis toen regisseur Loman het decor toch niet helemaal oké vond en Michel Bellinck een wederopbouw niet zag zitten. Na een nachtje slapen en een goed gesprek met productieleider Geert Desmytere klaarde de hemel weer op.
De cast bestond uit Greet Backeland, Pascale Casseyas, Donaat Deriemaeker, Johan Vanderaspoilden en Koen Lauwereyns. De affiche was van Michaël Schepens.
De jury “apprecieerde de visie van de regie die er door het doorgedreven concept in slaagde een knappe voorstelling af te leveren”. Het resultaat was dan ook dat de plaats in de hoogste categorie bevestigd werd, voor de derde keer op rij (foto’s 78, 79 en 80).

In de kelders

Het seizoen werd afgesloten met een VTV-happening in Gent op 28 april waar de kelders onder het stadhuis werden bezocht en de voorstelling Fools for love van Arca werd bijgewoond. Op vrijdag 8 juni liep ook de bestuursperiode van het bestuur ten einde. De algemene vergadering verkoos die avond een nieuwe ploeg die bestond uit voorzitter Damien Van Wambeke, secretaris Wim Vandenhoucke, penningmeester Geert Desmytere, sponsorverantwoordelijke Donaat Deriemaeker en afgevaardigde Volksbond Rebecca Verhellen. Voor de artistieke directie werd het trio Damien Van Wambeke, Wim Van Coppenolle en Koen Lauwereyns verkozen.

VTV was klaar voor zijn 90ste verjaardag.