1977-1980: altijd zonneschijn

“Laten we zo doorgaan”

Het vertrek in juni 1977 van een deel van de VTV-leden naar de nieuwe toneelvereniging ‘t Podium, sloeg wonden in de Kristen Volksbond. De Raad van Bestuur had het in haar maandblad over “een laffe aanslag op de leefbaarheid van VTV” maar werd daarin teruggefloten door het VTV-bestuur zelf dat het “ongepast vond over deze zaak in brutale termen te spreken”.
Het VTV-bestuur maakte er het middenbestuur bovendien op attent dat enkele VTV-leden ook actief waren in ’t Podium. VTV-bestuurslid Philippe Jouret bijvoorbeeld speelde mee in de eerste productie van ’t Podium De Paus van Hagendonck in december 1977, samen met VTV’ers Mia Vandenbossche en Josepha Maes.

Voorlopig komiteit

Voorzitter Frans De Ruyck had in de Zonnestraat na de zomer van 1977 een ‘voorlopig komiteit’ uit de grond gestampt als alternatief voor het gedecimeerde bestuur dat met Robert Depoortere en Johan Debisschop twee sterkhouders had verloren. Paul Vandenhoeke, in 1966 en 1971 al eens de redder in nood, nam opnieuw het artistieke beleid in handen terwijl Gilbert Cardon als secretaris, Noël Crispyn als penningmeester en Jean Hantson als decorverantwoordelijke op post bleven. Ancien Philippe Jouret en nieuwkomer Damien Van Wambeke vervolledigden de voorlopige leiding.
Op de algemene vergadering van 2 oktober 1977 meldden zich een twintigtal leden die zich konden vinden in het (nood)plan om in februari 1978 drie jubilarissen te vieren naar aanleiding van 65 jaar VTV: Gilbert Cardon (50 jaar lid), Paul Vandenhoeke (30 jaar lid) en Josepha Maes (30 jaar lid) stonden symbool voor de continuïteit. Intussen zou met nieuwe gezichten gewerkt worden aan een nieuwe productie die de vitaliteit van de vereniging moest aantonen. Het jubilerende trio werd op 19 februari 1978 op het stadhuis ontvangen waar schepen van Cultuur Walter Kerckhove liet opmerken “dat er in de gemeenteraad ook veel acteurs zaten en zelfs een paar clowns”. (foto 1)

De essentie van de viering ‘65 jaar VTV’ vond plaats op 26 februari en 4 maart met de opvoering van de komedie Bemoeial van Jack Popplewell in een regie van gastregisseur Staf Laperre. Op scène stond een vernieuwde en verjongde cast met Frans De Rodder, Werner De Ruyck, André Van Brandt, Michou Vuylsteke, Marleen Vandenhoeke, Mia Vandenbossche, Philippe Jouret en de bemoeizuchtige poetsvrouw Trees Besard die de show stal. (foto 2)

BRT

Het waren, ondanks de bestuurlijke crisis, drukke maanden voor VTV want op 22 maart 1978 werd ook de aflevering van de reeks Beschuldigde sta op! op de BRT uitgezonden. VTV leverde daarvoor na contacten tussen Paul Vandenhoeke en auteur/regisseur Jan Matterne een aantal spelers en figuranten. In het verzonnen De Zaak Eric Breedenbeek schiet de beschuldigde in het Muziekbos een man dood. Eric Breedenbeek werd gespeeld door Patrick Wilpart. Er waren ook rollen voor Paul en Antoon Vandenhoeke, Trees Besard, Raf Verniest, Steven en Kathleen Vanderkimpen, Damien Van Wambeke en Hilda Roberti. (foto 3)

Het kunstpeil opvoeren

Met het succes van Bemoeial en de passage op de nationale televisiezender, vond VTV een nieuw elan. Paul Vandenhoeke ontvouwde grote plannen voor het seizoen 1978-1979 met voorstellingen van Suiker van Hugo Claus, Als Ma van Huis is van Felicien Marceau en een eenakterfestival met stukken van Tsjechov, Neil Simon en Ingmar Bergman.
“Vooraleer een repertoire vast te leggen hebben wij ons gedurende 8 maanden geïnformeerd en persoonlijke kontakten aangelegd met de leden. In die optiek en bij het inventarizeren van het voorhanden zijnde spelerspotentieel hebben wij een keuze gedaan die het kunstpeil van onze geschiedenis zal opvoeren en waarbij geroutineerde en nieuwe liefhebberstalenten worden opgevangen”, aldus Paul op de algemene vergadering van 11 juni 1978, Vaderdag.

Vanuit de vergadering kwam de laconieke vraag van Daniël Vandenhoucke of het stuk Suiker van Claus al ter goedkeuring was voorgelegd aan de beheerraad van de Volksbond. Dat bleek niet het geval. Toen dat gebeurde, was de reactie afwijzend. De plannen werden dan ook gewijzigd, mede omdat het geen sinecure bleek om de cast en de entourage voor de drie vooropgestelde producties rond te krijgen. Er diende uitgekeken naar alternatieven.

Het seizoen 1978-1979 startte daardoor pas op 28 januari 1979 met een openingsreceptie waarop Leen Persijn de eregast was. Een expositie met werken van Beatrice De Buysscher, Claudine Vandenhende en Ella Staes vormde een tweede blikvanger. (foto’s 4 en 5)

Op 10, 17 en 18 februari 1979 volgde de opvoering van Het Spook van Canterville van Oscar Wilde in een regie van Staf Laperre. Het was het alternatief voor het afgevoerde Suiker, luchtig van toon en perfect afgestemd op het beschikbare spelerspotentieel. Op de planken stonden André Van Brandt, Gilbert Cardon, Michou Vuylsteke, Damien Van Wambeke, Mia Vandenbossche en de nieuwkomers Bernadette Vanovertveldt, Veerle Desmijtere, Gerd De Ruyck en Christian Boulaert. Voor de technische leiding stond René Burssens in, het decor was uitgetekend door Claudine Vandenhende en gemaakt door Romain Steurbaut, Jean Hantson en Jean-Marie Cardon.

Structuur

De reacties op Het Spook van Canterville waren positief (ondanks een financieel verlies van 20.000 frank) en zo was ook de sfeer binnen VTV. Er waren nog wel organisatorische hiaten, er ging nog wel wat mis op het vlak van de communicatie en er was al wel een sporadisch akkefietje met de leiding van de Volksbond maar de scherpe kantjes waren weg en men hield de focus op de essentie: toneel spelen.

Het bestuur bestond nu, nog steeds voorlopig, uit voorzitter Frans De Ruyck, artistiek leider Paul Vandenhoeke, secretaris Gilbert Cardon, penningmeester Noël Crispyn, chef decor en techniek René Burssens en propagandaleiders Damien Van Wambeke en Daniël Vandenhoucke. Deze groep beoogde, zo werd gezegd op de bestuursbijeenkomst van 6 juni 1979, “een sfeerschepping van toneel- en groepsleven, ook buiten het seizoen en een hechtere band met de Volksbond en andere afdelingen”. Er werden met wisselend succes gastvoorstellingen gepland van het Reizend Volkstheater en uitstappen naar het professionele theater in Gent.

Op de algemene ledenvergadering van 26 juni 1979 meldden zich 21 leden. Damien Van Wambeke was de verslaggever met dienst. Gilbert Cardon had immers gevraagd om van deze taak te worden ontlast. De krijger van vele oorlogen had inderdaad sedert jaren al meer dan de handen vol met de correspondentie naar Huis Delvoye voor de grime, naar Huis Maes voor de kostuums, naar de provinciale diensten en naar het overkoepelende AKVT. Zijn archief stak vol met brieven over zoekgeraakte pruiken, onbetaalde kostuums, foute leveringen en (on)terechte aanmaningen.
Op de bewuste vergadering kreeg Gilbert twee opvolgsters. Het secretariaat kwam, op uitzondering van het contact met het AKVT, immers terecht bij Bernadette Vanovertveldt en Veerle Desmijtere. Het bestaande bestuur werd voorts uitgebreid met André Van Brandt die samen met Paul Vandenhoeke instond voor de artistieke leiding.

Voor het seizoen 1979-1980 werd gekozen voor een openingsreceptie met Valère Depauw op 30 september en voor het stuk Kerstmisstroper van Gaston Martens in een regie van Marc De Venter, ideaal in de kerstperiode. Omdat deze productie 18 herenrollen telt en slechts 3 damesrollen, opteerde men voor een tweede productie waar de dames meer aan bod konden komen. Dat werd uiteindelijk Altijd Zonneschijn. Voorzitter Frans De Ruyck riep het seizoen 1979-1980 uit tot Het Seizoen van de Punctualiteit. Penningmeester Noël Crispyn waarschuwde ervoor dat er nog 24.000 frank in kas was en dat men “op zijn tellen moest letten”.

Met of zonder souffleerbak

Voorzitter Frans De Ruyck zag zijn troepen vergaderen, nadenken en discussiëren in de aanloop naar Kersmisstroper. In het verslag van 7 november 1979 lezen we: “Optimistische leden vinden dat de repetities tamelijk vlot verlopen. Laten we zo doorgaan!”. In de verslaggeving van VTV was via het duo Bernadette Vanovertveldt-Veerle Desmijtere zowaar het element humor binnengedrongen. Eén van de cruciale productionele knopen bleek te zijn of men al dan niet met souffleerbak zou spelen. De kwestie werd beslecht tussen de regisseur (Marc De Venter) en de souffleurs (André Vanhoolandt en Marcel Debleecker), in het voordeel van de souffleerbak.

25 jaar na de opvoering van Een Kindeke is ons geboren op Kerstmis 1954, bracht VTV op 22, 23 en 29 december 1979 het stuk van Gaston Martens opnieuw, nu onder de titel Kerstmisstroper in een regie van Marc De Venter. Gilbert Cardon en Paul Vandenhoeke waren er ook in 1954 al bij. De toch al grote bezetting werd aangevuld met de leden van ’t Klakske dat zorgde voor de muzikale omlijsting en een resem figuranten, klein en groot. Maar ondanks wat organisatorische moeilijkheden was de sfeer opperbest. Het leek of de tijden van de operettes uit de jaren 50 terug waren. (foto’s 7, 8 en 9)

Altijd Zonneschijn

Regisseur Marc De Venter bleek in het seizoen 1979-1980 onvermoeibaar want einde maart-begin april 1980 tekende hij, met assistentie van Gilbert Cardon, ook voor de komedie Altijd Zonneschijn. Marc De Venter kon terugvallen op René Burssens voor het gedeelte ‘decor en techniek’ waar mensen als Philippe Verbruggen, Jean-Marie Cardon, Willy Cardon en Jean Hantson stilaan een vaste kern vormden. De titel Altijd Zonneschijn leek dan ook de staat van zijn van VTV te weerspiegelen. (foto 10)

Het enthousiasme en de aanvoer van nogal wat jeugdig talent bracht het VTV-bestuur er bovendien toe om in de zomer van 1980 ambitieuze plannen te maken voor een welgevuld nieuw seizoen met niet minder dan drie producties. Dat was geleden van het seizoen 1968-1969 met Harten 2, Harten Drie, Glazen Speelgoed en Nenette.

Na enkele woelige jaren, lag het schip weer op koers. Het bestuur dat op 24 juni de toekomst uittekende bestond uit voorzitter Frans De Ruyck, het secretariaatsduo Bernadette Vanovertveldt-Veerle Desmijtere, AKVT-correspondent Gilbert Cardon, propagandaleiders Damien Van Wambeke en Daniël Vandenhoucke, artistiek leider André Van Brandt en chef decor en techniek René Burssens.