1993-1995: naar eerste categorie

“Waar zijn al die Volksbonders gebleven?”

Het nieuwe bestuur van Theater VTV werd in zijn eerste seizoen meteen voor enkele pittige uitdagingen geplaatst. In het voorjaar van 1994 werd de provinciale jury opnieuw verwacht, vier jaar nadat VTV met Le dindon in tweede categorie was geklasseerd. Daarnaast had bestuurslid Damien Van Wambeke de medewerking van VTV gevraagd én gekregen voor het totaalspektakel Grenzeloos van Kunstgroep Jakhals, rond de figuur van Stefaan Modest Glorieux. Verder stond de eenakter De man die honger had van Ronsenaar Armand Vancoppenolle op de agenda, een samenwerking met het Davidsfonds. En dan was er nog de eigen productie in het najaar 1993 en een rist losse activiteiten. Het programma zat aardig vol en het zou nog voller lopen …

Man zkt.vr

Het begon in de zomer van 1993 met slecht nieuws. Voor de eerste eigen productie had VTV nog ’s beroep gedaan op gastregisseur Luc Provost, na de zeer positieve samenwerking in 1989 met Het lijk is zoek. Er was gekozen voor het stuk Op gouden wieken, een vrolijke thriller. Helaas, Donaat Deriemaeker en Werner De Ruyck moesten in juli vanwege hun professionele agenda verstek laten gaan en vervangers bleken niet voorhanden. Druk zomers overleg leidde uiteindelijk tot het stuk Wat nu Suzy? van George Nijst over een computerfreak die zijn PC genaamd Suzy laat bepalen wie zijn toekomstige partner moet worden. De titel vonden bestuur en spelers “te simpel”, daarom werd overgeschakeld op Man zkt.vr, helemaal in lijn met de contactadvertentie waarmee het stuk begint.
Gudrun Backeland en Alexandra Mores maakten hun debuut op de scène naast Ingrid Van Den Daele en Koen Lauwereyns. Ann Van Coppenolle leverde de stem van computer Suzy. Ook in de entourage mocht men naast de vertrouwde ook nieuwe gezichten begroeten: die van decorbouwers John Verstraeten en Manu Mores, van fotograaf Jo De Bleeker en van technicus Nico Carteus. Greet Backeland was productieleider. Er werd gespeeld op 20, 21, 26 en 27 november 1993 en de sfeer was uitgelaten, mede dankzij het grenzeloze geduld van de regisseur … De publieke belangstelling bleek iets minder en het financieel bilan negatief. (Foto’s 1, 2, 3)

Wat voorafging

Voor men aan de dolle avonturen van Suzy en co toe was, had VTV al een hoop energie verbruikt. In de nasleep van ‘Ronse rockt voor Somalië’ had het op 31 mei met een delegatie deelgenomen aan een wandeltocht ten voordele van Artsen zonder Grenzen in Etikhove, goed voor de beker van de grootste groep. Op 28 en 29 augustus stond er in zaal COC ook een VTV-stand op de Verenigingenbeurs van AZ en New Ambition. In de zomermaanden had het bestuur voorts het ‘grimekot’ heringericht en geschilderd na sanitaire verbouwingen uitgevoerd door Daniël Vandenhoucke en Daniël Velghe. De plechtige ingebruikname vond plaats op 5 september 1993, na de VTV-Gordel langsheen het Heksenpad in Ellezelles. (Foto 4 en 5)
Op 18 september was Walter Baele in het kader van een nieuw Jabako-jaar komen zoeken naar Martin Rigolle en Yourki en op zondag 3 oktober had het Oudenaardse jeugdtheater Litoziekla het VTV-seizoen 1993-1994 officieel geopend met een gastvoorstelling van Reinaart de vos, met receptie na.
De opener op 3 oktober kwam er 1 dag nadat de harmonie van de Volksbond haar openingsconcert door een Geraardsbergse bigband had georganiseerd. Er werd echter eensgezind gekuist en opgeruimd, zoals afgesproken tussen de nieuwe voorzitters Geert Desmytere en Dany Limbourg, die Elie Bockstal was opgevolgd bij de harmonie van de Volksbond. Er leek een betere verstandhouding tot stand gekomen.

Grenzeloos

Op 30 en 31 oktober en 3, 5 en 6 november 1993 vond in de grote sporthal van het TID het massaspektakel Grenzeloos plaats rond de figuur van EH Stefaan Modest Glorieux, stichter van Onze-Lieve-Vrouw Broeders van Oostakker-Ronse en de Zusters van Barmhartigheid Ronse. Het evenement van Kunstgroep Jakhals bestond uit een toneelevocatie en een showgedeelte. De regie van de evocatie had algemeen Jakhalsleider Damien Van Wambeke, ook de auteur van de tekst, in handen gegeven van Geert Desmytere. De 60-koppige cast bestond dan ook niet toevallig uit VTV-leden, uit leerkrachten en leerlingen van TID en Mariacollege en uit Jakhalsleden. Kosten noch moeite werden gespaard, de technische faciliteiten via het huis Laroy uit Deinze waren immers schier … grenzeloos. Er was tevens een megapodium en dito tribune. Het indrukwekkende decor was gebouwd door de afdeling schrijnwerkerij van het TID en bestond uit de kerktorens van de diverse parochies waar EH Glorieux pastoor was geweest. De centrale rol van Stefaan Modest Glorieux werd gespeeld door VTV’er Fabian De Ruyck. (Foto’s 6, 7, 8 en 9)

Escargots

Om tussen al die bedrijvigheid door ook fit en gezond van lijf en leden te blijven, verzamelde VTV elke zondagmorgen op het wandelpad aan de Rotterijstraat voor een uurtje joggen. De aanwezigheid van de leden was niet altijd massaal te noemen, al steeg het aantal wel opmerkelijk op 26 december 1993 toen de kerstman trakteerde met glühwein.
Op verzoek van nogal wat dames, startten Dany Limbourg en Nicole Vlieghe op 14 januari tevens de onvervalste VTV-danscursus. Het was de aanloop naar een alweer welgevuld voorjaar dat op 26 februari en 1 maart echt begon met Escargots à la Bourguignonne van Armand Vancoppenolle in een regie van Damien Van Wambeke. De productie liep in samenwerking met het Davidsfonds. De cast bestond uit Rita Claus, Frans De Rodder, Françoise De Jaegher, Johan Michels, An Schoelinck en de hond Jimmy. De oorspronkelijke titel van het stuk was De man die honger had maar titels aanpassen bleek dat seizoen 93-94 in de mode. Armand zelf, geboren Ronsenaar, filmmaker, auteur en docent aan het RITCS, maakte alvast geen bezwaar. Het stuk werd op 1 maart, een dinsdagavond, gespeeld voor de leerlingen van het TID. (Foto’s 10 en 11)

Voor de jury

De grote uitdaging van het seizoen volgde in april met de komst van de provinciale jury. VTV had zich sinds het ontstaan van het klasseringstoernooi twee keer in derde categorie weten te plaatsen (Greenwich in 1982 en Gieren op ’t Veilig Nest in 1986) en één keer in tweede categorie (Le dindon in 1990).
Het bestuur koos dit keer met Happy birthday van Marc Camoletti voor een pure Franse boulevardkomedie en dus allerminst voor een jurystuk. Regisseur Eddy Van Doorslaer kreeg wel een sterke en ervaren cast met Wim Van Coppenolle, Bernadette Vanovertveldt, Donaat Deriemaeker, Ann Van Coppenolle en Greet Backeland. Alexandra Mores ontwierp de affiche waarvoor een zwangere Martine Meuris vanop een wankel tafeltje de foto’s nam.
Bij de kostuums hoorde ook een echte en peperdure bontjas die werd geleend bij Au Vison en waarvoor een aparte verzekering werd afgesloten. In de coulissen kreeg Françoise De Jaegher de opdracht zich enkel en alleen te bekommeren om het kostbare kledingstuk. (Foto’s 12 en 13)

Happy birthday werd gespeeld op 2, 8, 9 en 16 april 1994. De jury kwam kijken op 8 april en liet het resultaat nog voor de laatste opvoering telefonisch weten aan penningmeester Patrick Oufflin, de contactpersoon bij de provincie. Patrick verslikte zich in zijn koffie en spurtte vervolgens naar voorzitter Geert Desmytere om hem het heuglijke nieuws persoonlijk te melden: VTV promoveerde naar de hoogste categorie en werd uitgenodigd om het stuk opnieuw te spelen op de officiële proclamatie van het toernooi in het cultureel centrum in Sleidinge op zaterdag 28 mei 1994, daags voor de Fiertel.

Aldus geschiedde. Na de slotvertoning in eigen huis op 16 april met bloemen, taart en veel champagne, werden de decorstukken en rekwisieten voorzichtig weggezet en de kostuums, incluis de bontjas, veilig opgeborgen. Alles werd opnieuw bovengehaald in de week voor 28 mei met het oog op de proclamatie in Sleidinge.
Met een gehuurde en volgestouwde vrachtwagen, bestuurd door Denis Baekeland, trok de decorploeg op zaterdagochtend 28 mei naar Sleidinge waar het decor van Happy Birthday werd heropgebouwd in het cultureel centrum.
Later op de dag landden daar ook de spelers en de andere medewerkers, incluis erevoorzitter Frans De Ruyck die op de receptie na de voorstelling en proclamatie de honneurs waarnam. Voor VTV was het immers alle hens aan dek om het decor af te breken, in te laden en met hele hebben en houden zo snel als mogelijk in Ronse terug te geraken met het oog op de Fiertel van de volgende ochtend.
Omstreeks drie uur ’s nachts kwam de vrachtwagen met chauffeur Denis terug aan in de Zonnestraat om vast te stellen dat niemand de sleutel van de toneelzaal bij zich had. Michel Bellinck loste het probleem vakkundig op door de deur in haar totaliteit uit haar hengsels te heffen. Het werd op 29 mei een onvergetelijke maar lastige Fiertel!

Nog was het verhaal van Happy birthday niet uitgezongen. Business Club 25 uit Kortrijk wou de productie op 24 september 1994 in de Stadsschouwburg op de planken voor het goede doel. Opnieuw werden de decorstukken, rekwisieten en kostuums opzijgezet. Gedurende de zomer werden de repetities hervat en ging de technische ploeg ter plekke kijken wat er allemaal mogelijk was. Op vrijdag 23 september werd de vrachtwagen van Denis Baekeland opnieuw geladen, ook de bontjas ging weer mee. Maar nog diezelfde vrijdagavond kwam er een telefoontje uit Kortrijk met de melding dat de voorstelling te elfder ure was afgelast vanwege onduidelijke financiële redenen. Op zaterdag werd alles weer uitgeladen en ’s avonds trokken de spelers naar Kortrijk waar aan de ingang van de Stadsschouwburg te lezen stond dat de voorstelling was afgelast “vanwege ziekte van één van de spelers”. Er volgde achteraf wel een billijke financiële regeling met de organisatoren. (Foto’s 14, 15 en 16)

Intussen, in de Volksbond

Met de komst van een nieuw VTV-bestuur in mei 1993 was Damien Van Wambeke de nieuwe afgevaardigde van VTV in de beheerraad van de Kristen Volksbond geworden, in opvolging van Donaat Deriemaeker die wel nog de Jabako-activiteiten leidde. De beheerraad van de Volksbond was op de algemene vergadering van 25 april 1993 ook vernieuwd. Daniël Vandenhoucke was nog steeds voorzitter maar Guy Heylens had het ondervoorzitterschap overgenomen van André Spileers, Ria Verstraeten was secretaris en Geert Vanopbroecke penningmeester. Verder bestond de beheerraad uit Dirk Fourneau (harmonie), Damien Van Wambeke (VTV), Marcel Debleecker (ontspanningsafdelingen), Eric Vanopbroecke, Elie Bockstal (die in september 1993 ontslag zou nemen), André Spileers, John Verstraeten, Danny Decock en Dirk Devos. Robert Vanderkimpen werd er in de maand juni 1993 bijgehaald om Geert Vanopbroecke te helpen in het beheer van de financiën.

Het ging namelijk slecht met die financiën. In de loop van augustus en september 93 vertrokken diverse uitnodigingen voor “uitzonderlijke vergaderingen” naar de onderafdelingen met de boodschap “dat het 5 over twaalf was”. Het resulteerde eind september in een alarmerende brief van de bank BAC over de afbetaling van een in 1991, na de brand, aangegaan overbruggingskrediet. Daarop legde de Raad van Bestuur een actieplan voor waarbij het oorspronkelijke overbruggingskrediet werd omgezet in een hypothecaire lening gespreid over 7 jaar.
Vanaf november 1993 zou zo per maand gedurende 7 jaar 32.000 frank moeten worden afbetaald. Daar kwam maandelijks een exploitatieverlies bij van 25.000 frank. De Volksbond had dus maandelijks 57.000 frank nodig, enkel om geen verlies te maken.

Daarvoor werd, onder meer, beroep gedaan op de onderafdelingen die allemaal een financiële bijdrage moesten leveren. Voor VTV was het voorstel 45.000 frank per jaar te betalen, een voorstel dat door het bestuur van VTV werd aanvaard. Op 19 december werd dat voorstel op een algemene ledenvergadering van de Volksbond aangepast. De looptijd van de lening werd op vraag van de ontspanningsafdelingen verlengd tot 15 jaar, wat het jaarlijks te storten bedrag voor VTV op 21.000 frank bracht. Op de algemene ledenvergadering van Theater VTV van 21 januari 1994 werd dat voorstel unaniem goedgekeurd. De vraag was enkel wat de andere onderafdelingen zouden doen en in welke mate dat antwoord de haalbaarheid van het plan onderuit zou halen. Niet alle onderafdelingen zagen een bijdrage immers zitten, niet alle onderafdelingen waren er zeker van dat ze nog 15 jaar zouden bestaan.

Ook de activiteiten van Jabako haalden niet meer de belangstelling (en dus de inkomsten) waarop was gehoopt. Het verslag van de algemene vergadering van VTV van 21 januari 1994 besluit het punt Kristen Volksbond dan ook met de vraag: “Waar zijn al die Volksbonders gebleven?”

In april 1994 resulteerde één en ander in een geanimeerde briefwisseling tussen penningmeester Geert Vanopbroecke van de Volksbond en VTV-voorzitter Geert Desmytere naar aanleiding van de algemene vergadering van de Volksbond. De conclusie op de algemene vergadering van VTV op 10 juni 1994 was “dat er in de Volksbond, ondanks de volle steun van Theater VTV, nog steeds niet veel was veranderd”. Voorzitter Daniël Vandenhoucke liet in een interview met Het Nieuwsblad wel ruimte voor hoop: “Bij het jonge en enthousiaste VTV loopt het heel goed. Een gezond evenwicht vinden tussen kultuur en zakendoen is van levensbelang voor het verdere voortbestaan.”

Niettemin werd er onder het hoofdstuk Jabako een streep getrokken. “Het was een doodlopend spoor dat vooral de artiesten geldgewin bracht”, luidde de inschatting van voorzitter Daniël Vandenhoucke. Op 14 mei eindigde het project zoals het begon: met een lachshow van Jacques Vermeire.

Men liet er bij VTV zelf zijn slaap niet meer voor. Op 29 en 30 april en 1 mei was een groep naar de Champagnestreek getrokken voor een onvergetelijke driedaagse onder leiding van Damien Van Wambeke en op 20 mei was met een geanimeerd eindeseizoensetentje in Stonebridge Banket het seizoen al afgerond. (Foto’s 17, 18 en 19)

Theatergod

Het seizoen 93-94 eindigde met uitstapjes, het seizoen 94-95 begon ermee. Op 3 juli 1994 wees Fabian De Ruyck, inmiddels opgenomen in het bestuur als VTV’s afgevaardigde voor de Cultuurraad, de weg tijdens een wandeltocht in de streek van Ouwegem-Huise met een culinair stop in Mullem. De volgende trip leidde in minder vrolijke omstandigheden naar Sint-Job-in-‘t-Goor voor de uitvaart van Valère Depauw die op 2 augustus was overleden. Op 3 en 4 september stond VTV met een stand op de Sport- en Vrijetijdsbeurs van AZ en New Ambition in het COC. (Foto’s 20 en 21).

Op 18 september 1994 was het alweer tijd voor de volgende wandeling: de VTV-Gordel leidde naar de Zwalmstreek. Dat was twee dagen na de algemene vergadering van vrijdag 16 september. Daarop werd onder meer beslist om de artistieke directie nieuw leven in te blazen. Die bestond nog uit Damien Van Wambeke, Eddy Van Doorslaer, Koen Lauwereyns, Werner De Ruyck en Geert Desmytere maar gaf niet echt veel nieuwe artistieke impulsen. Er werd daarom een beroep gedaan op nieuw bloed, maar er was ook een waarschuwing voor wie zich geroepen voelde: “Gelieve deze taak goed in te schatten en neem ze niet te licht op!”.

Voor het seizoen 94-95 was beslist om het bij één eigen productie te houden maar dan wel eentje die kon tellen. Geert Desmytere regisseerde het Brusselse successtuk Le mariage de Mademoiselle Beulemans van Fonson en Wicheler in een coproductie tussen de harmonie van de Volksbond en VTV. Eric Vanopbroecke had de muzikale leiding.

Eerst was er echter de opening van het seizoen en daarvoor had men een hoge gast geboekt: theatergod Julien Schoenaerts kwam op 29 oktober 1994 naar de Volksbond met zijn monoloog Apologie van Socrates. Wat een historische avond had moeten worden, werd een afknapper van formaat. Schoenaerts, die al op de middag de Volksbond was binnen gesloft, had te veel moeite met zijn tekst en bleek nog een karikatuur van ‘de onwezenlijke engel’ zoals Hugo Claus hem had omschreven. Het publiek applaudisseerde met ontzag voor zijn staat van dienst. Op de receptie achteraf zei de zeer beminnelijke Schoenaerts, en wij citeren: “Ik wist het af en toe niet meer. Maar Socrates wist het af en toe zelf ook niet meer”. Genialiteit geraak je niet zomaar kwijt …
De weg terug naar Antwerpen verliep voor hem anders wel met hindernissen. De technici van Arca Gent lieten hun acteur zonder blikken of blozen achter op de receptie en toen die rond middernacht afgelopen was, bleek de afspraak dat hij zou worden opgehaald een fabeltje. Het zou uiteindelijk tot de late zondagmiddag duren eer Julien Schoenaerts middels enkele tussenstops terug thuis geraakte. (Foto 22)

Trouw met toeters en bellen

Op zondagmorgen 2 oktober 1994 werd de productie Le mariage de Mademoiselle Beulemans gestart met een … Beulemansaperitief. Met het succes van Bossemans en Coppenolle in gedachten, waren de verwachtingen hooggespannen. Namens de harmonie leidde dirigent Eric Vanopbroecke een ensemble dat bestond uit Jan Van Welden en Kristof Burez (klarinet), Lieven Roman (altsaxofoon), Stefaan Foucquet (tenorsax), Dirk Fourneau en Patrick Geenens (trombone), Filip Dekeyser en Joachim Vanhoecke (trompet), Nicole Vlieghe (gitaar), Dany Limbourg (accordeon) en Luc Baguet (drums). Zelf speelde Eric ook basgitaar. (Foto’s 23 en 24).
In Le mariage de Mademoiselle Beulemans werd niet gezongen. De muziek diende om vooraf het publiek in de juiste stemming te brengen en dat zo te houden tijdens de decorwissels. Het stuk telde drie bedrijven met telkens een andere setting. Michel Bellinck kon zich helemaal uitleven met zijn ploeg die bestond uit Roland Van Coppenolle, John Verstraeten, Marcel Demoerloose, André Lauwereyns, Christine Colpaert en nieuwkomers Roger De Bus en Hendrik Versluys. In de afdeling grime had Vanessa De Bus bij Happy birthday een handje toegestoken én ze was aan de zijde van Christine Desmet op post gebleven. Voor de (vele) kostuums zorgden Greet Backeland, Katrien Vanderkimpen, Hilde Tytgat en Nelly Moreels, Ann Van Coppenolle was toneelmeester. Een hele ploeg dus en dan moesten de souffleurs (Arlette Dekeyer, Godelieve Gruloos en Patrick Oufflin), de fotograaf (Jan Van Der Perre) en de technici (Gilles Vancoppenolle en Nico Carteus) nog in actie schieten. (Foto 25)

Wijsheid en Teljoren

In afwachting stak VTV verder de handen uit de mouwen om de Volksbond financieel verder op weg te zetten. Men probeerde het daar nu met kleinschalige projecten met een beperkt budget. Iets met eten dus. Damien Van Wambeke organiseerde daarom op 19 en 20 november ‘Wijsheid rond een Vlaamse Teljoor’, met als ingrediënten een poster- en platenbeurs, een eetfestijn ‘met pikantigheden’ en een verenigingenquiz. 11 ploegen namen deel, de finaleronde werd betwist door de CVP-Jongeren, Davidsfonds Ronse en Theater VTV zelf. De eerste ‘Trofee van de Kristen Volksbond’ ging uiteindelijk naar de CVP-Jongeren met Patricia Lepez, Michel Vanden Daele en Stefaan Vandermeulen. VTV werd met Rita Claus, Fabian De Ruyck en Roland Van Coppenolle derde. (Foto 26)

Op 3 december 1994 deed Sinterklaas zijn ronde bij de VTV-leden, een lange en zware tocht die leidde naar onvermoede bestemmingen en eindigde in de Kruisstraat waar een ongeduldige Volksbondvoorzitter de hoop op een gevulde schoen al had opgegeven. (Foto 27)
Intussen was ook het fenomeen van de Glühweinjogging ingeburgerd geraakt, wat op 18 december andermaal een ongewoon hoog aantal leden naar het wandelpad lokte, waar de kerstman iedereen gaf wat hem toekwam. (Foto 28).
Twee dagen later, op dinsdag 20 december 1994, was de kerstsfeer er helemaal met een avond in samenwerking met het Davidsfonds, waarop Frank De Gruyter en Lina Decock uit Wannes Raps van Ernest Claes en De Goddelijke Verbeeldingen van Karel van de Woestijne vertelden. ’t Uitnement Kabinet zorgde voor de muzikale omkadering en de glühwein deed andermaal de rest.
Op de algemene vergadering van 13 januari 1995 had men dus voldoende activiteiten om te evalueren, al was de hoofdbrok toch de verrijzenis van de artistieke ploeg. Koen Lauwereyns was de nieuwe artistiek directeur en leidde een ploeg met nieuwkomers Greet Backeland, Fabian De Ruyck en An Deventer naast de anciens Damien Van Wambeke, Werner De Ruyck, Eddy Van Doorslaer en Geert Desmytere. Men nam zich voor, aldus de artistiek directeur, “het artistieke geweten van VTV te zijn, de zedenverloedering van de leden tegen te gaan en ervoor te zorgen dat er op lange termijn een evenwichtig toneelaanbod voor de spots wordt gebracht”.
Op de lijst voor het seizoen 95-96 stond Bedrog van Pinter en opnieuw Op Gouden Wieken van Peter Yeldham.

Beulemans

Op 4, 11, 12, 17 en 18 maart 1995 vond het huwelijk plaats van Mademoiselle Beulemans, gespeeld door Michèle Van Meerhaege. De trouwaffiche was van de hand van Paul Vandenhoeke die zelf meespeelde als trésorier van de Club Parisien, de voorloper van de serviceclubs, waarvan ook de heren Philippe Verbruggen, Johan Michels, Jo De Bleeker en Daniël Vandenhoucke deel uitmaakten onder het voorzitterschap van Président Jaak Herregods. De cast bestond verder uit Damien Van Wambeke, Rita Claus, Koen Lauwereyns, Wim Van Coppenolle, Frans De Rodder, Bea Vandenhoucke en Martine Meuris. Paul Debusschere werd in de loop van de repetities om gezondheidsredenen vervangen door Paul Carteus die op zijn beurt wegens tijdsgebrek werd vervangen door regisseur Geert Desmytere.
De productie beantwoordde aan de verwachtingen: veel enthousiaste toeschouwers, veel plezier, een flinke winst, een goede samenwerking tot het einde met de harmonie en veel getapte pinten in het café van de Volksbond. (Foto’s 29, 30, 31, 32,33 en 34)

In de nasleep van het gelukkige huwelijk, ging de brede familie Beulemans op zondag 23 april op dagtocht naar het Hageland en Diest, gegidst door Greet Backeland en Fabian De Ruyck. Het alternatief voor het klassieke ledensouper eindigde wel in VTV’s ‘thuisrestaurant’ Stonebridge waar voorzitter Wim Vandenhoucke van het VTV-Feestcomité de Gouden Tappen uitreikte aan de verdienstelijke leden An Deventer, Michèle Van Meerhaege, Paul Debusschere, Manu Mores en Marie-Claire Sanspeur. (Foto’s 35 en 36).

Om het seizoen helemaal af te ronden, leidde Damien Van Wambeke een 17-koppige delegatie op 3, 4 en 5 juni 1995 ook nog richting Burg-Mosel in de Moezelstreek. Daar zal men zich de 111de verjaardag van de Karnavalvereniging Elchingen blijvend herinneren als die waarop in de reusachtige feesttent een volslagen onbekende plotsklaps het dirigeerstokje overnam van de plaatselijke Blaaskapelle … Er tekende zich op Duits grondgebied een patroon af in het gedrag van Wim Van Coppenolle, maar het kan ook aan de Moezelwijn hebben gelegen. (Foto 37)

Op de algemene ledenvergadering van vrijdag 9 juni mocht penningmeester Patrick Oufflin een uitermate positief financieel verslag voorleggen. Er heerste grote tevredenheid en de plannen voor het komende seizoen lagen klaar. Op de vertrouwensstemming kreeg het bestuur een unaniem ‘ja’.